Mijn verhaal: mijn Innerlijke reis naar Zelfrealisatie en Transmutatie

Nicole Broers visie

Hey lieve jij,

Mijn reis begon niet pas de laatste jaren. Al vanaf het overlijden van mijn dochter  Anne Marèl in april 2011 ben ik een intens rouwproces ingegaan — een reis van voortdurend loslaten. Niet alleen het fysieke afscheid van haar, maar ook het loslaten van mijn huwelijk, mijn gezin in de oude vorm, vriendschappen, bestaanszekerheden. Elk verlies bracht een nieuwe laag van mijzelf aan het licht. Het was rouw als existentiële uitnodiging: telkens opnieuw sterven aan wat niet meer klopte.

De jaren van afbrokkeling en leegte

De afgelopen jaren brachten me tot mijn essentie. Ik ben door diepe lagen gegaan waarin ik alles moest loslaten waarvan ik dacht dat het mij definieerde: mijn Nieuwetijdscentrum Lichtkind Lichtvlinder en mijn tweejarige erkende opleiding Holistisch Therapeut Nieuwe Tijd, mijn vorm, mijn fysieke gezondheid, mijn plek als moeder, dochter, partner, therapeut. Wat overbleef, was niets… en tegelijk alles.

Wat het nog intenser maakte, was mijn leeftijd. Ik was begin zestig. Waar ik ooit dacht in het verlengde van mijn werk door te bouwen — in volle uitbreiding, nog meer bereik, een volgende stap met mijn centrum — stond ik opeens met lege handen.

Van identiteit naar essentie

Ik wist dat ik het moest loslaten: het centrum, de opleiding, de vorm. Alleen… ik wist nog niet hoe. Er was nog geen nieuwe bedding. Geen inkomen. Geen richting. Alleen een fluistering: laat het gebeuren, geef je over aan het niet-weten.

De overgang naar elder energy

En dat was niet gemakkelijk. Ik zag vrouwen om me heen, jonger, zichtbaar, vol aanbod en beweging. En ik dacht: wat heb ik dan nog te bieden? Wat is mijn meerwaarde?

Het antwoord kwam langzaam. In lagen. Niet als plan, maar als besef: dit ís de overgang. Ik bén die overgang. Van de weg van de Ziel naar de weg van de Geest. Niet voortbouwen op wat was, maar verschijnen in wie ik ben. Mijn werk is nu mijn zijn. Mijn bijdrage is mijn belichaamde licht. Ik bén de bedding.

Ik heb lang gedacht dat elder zijn iets zou zijn wat ik moest claimen of verdienen. Maar pas nu voel ik het werkelijk. Hoewel ik rond mijn 52e al de leeftijd had, was ik tot mijn 60e nog volop in de flow van een jong team, met mensen 15 jaar jonger dan ik. Ik was één van hen. En nu… voel ik de verschuiving. Er is iets veranderd in de energie. Iets diepgaands en rustigs. Een stille kracht die ik nu volledig kan dragen. Niet omdat ik ouder ben, maar omdat ik doorleefd heb.

Verlies van houvast, herstel van vertrouwen

En toch… alles kwam nog een keer voorbij. Mijn vertrouwen — ooit rotsvast — werd getest. Er was geen houvast meer buiten mij. Alleen de innerlijke bedding, die zich pas toonde toen ik alles had losgelaten. Pas daar begon het nieuwe te ademen.

Rahu 12 ↔ Ketu 6 — het grote loslaten als poort naar innerlijke kompas

Vedisch gezien bevond ik me aan het einde van mijn Rahu-periode in huis 12 — het huis van overgave, loslaten, mystiek en isolatie. Het markeerde het einde van een intense cyclus: een tijd van onverwachte gebeurtenissen, diepe verlieservaringen en transformaties die alles van mij vroegen. Mijn Rahu-activatie was rauw, heilig en onontkoombaar.

Tegelijkertijd werkte de tegenpool van deze as voelbaar door: Ketu in huis 6, die mij jarenlang had geplaatst in het veld van dienstbaarheid, plicht en systemen. Ik had gefunctioneerd in structuren, in zorg voor anderen, in het dragen van verantwoordelijkheden. Maar dat veld viel weg. Alles wat ik dacht dat ik was, mocht afsterven. Ik werd uitgenodigd — nee, gedwongen — om naar binnen te keren. Zonder garanties. Zonder vorm. Zonder houvast.

Diep overgave aan het niet-weten

Wat zich ontwikkelde, was een diepe overgave aan het niet-weten. Een vertrouwen op mijn innerlijke intuïtie, mijn energetisch bewustzijn, mijn systemisch weten. In deze periode werd mijn kracht om aanwezig te blijven in stervensprocessen — zowel van mensen als van overtuigingen, systemen en identiteiten — voelbaar geactiveerd.

Ik leerde het sterven begeleiden in de breedste zin: niet alleen fysiek, maar ook energetisch en collectief. Mijn Rahu 12-periode was geen sluiting, maar een opening. Geen verdwijnen, maar een ontwaken in mijn kanaalschap. Hier begon ik het veld te belichamen dat ik nu ben.

De 6 sleutels van mijn Innerlijke Res

Deze sleutels zijn geen nieuwe ontdekking. Ze waren altijd al deel van mijn innerlijke werk en intuïtieve begeleiding. Maar in deze fase — aan het einde van Rahu 12 en het begin van mijn Jupiterperiode — zijn ze dieper tot leven gekomen. Niet langer als inzichten die ik overdroeg, maar als frequenties die ik belichaam. Elk van deze sleutels kreeg een nieuwe dimensie: helderder, ruimer, direct verbonden met mijn ziel en essentie.

Ze werden mijn sleutels. Niet om iets te bereiken of te fixen, maar om mezelf steeds dieper te herinneren. Ongefilterd. Ongecensureerd. Waarachtig.

  1. Relaties als spiegel – elke dynamiek toonde mij waar ik mezelf nog verloor.
  2. Vrouwenlijn/mannenlijn – ik zag hoe familielijnen onbewust mijn keuzes en gevoelens beïnvloedden.
  3. Het lichaam spreekt – mijn rug, mijn hart, mijn adem: alles droeg een boodschap.
  4. De wereld als spiegel – situaties buiten mij toonden precies wat ik in mijzelf mocht zien.
  5. Collectieve velden – ik voelde hoe ik niet alleen mijn eigen, maar ook collectieve thema’s doorwerkte.
  6. Galactisch bewustzijn – ik begon mijn oorspronkelijke herkomst te herinneren. Niet als kennis, maar als trilling.

 

Kosmisch kompas vanuit unieke combi Vedische Astrologie & Human Design
Zelfliefde: de sleutel tot transformatie en Zelfrealisatie
Bekijk je winkelwagen
0
Voeg kortingscode toe
Subtotaal