Lieve mooie vrouw, voel jij de verbinding met jeZelf nog? Ben je altijd in verbinding gebleven of ben je deze kwijtgeraakt gedurende je leven? Veertien jaar geleden had ik je deze vraag niet kunnen beantwoorden. Toen stond ik aan het begin van een innerlijke reis vol pieken en dalen. Lees hier hoe ik deze reis gemaakt heb en hoe ik de verbinding met mezelf heb hersteld.
Diep ingrijpende en traumatische gebeurtenis
Mijn spirituele zoektocht begon namelijk dertien jaar geleden na een diep ingrijpende, traumatische gebeurtenis: het overlijden van mijn dochter Anne Marèl op zeventienjarige leeftijd. Mijn belangrijkste vraag tijdens mijn innerlijke reis was, ‘wie ben ik?’, waarbij ‘de verbinding met mezelf’ een belangrijke rol speelde.
Geen lichaamsbewustzijn en geen energie
Destijds, 13 jaar geleden, had ik geen lichaamsbewustzijn, voelde ik geen energie en was ik onbewust, slapend in veel opzichten. Achteraf gezien stond ik al een groot deel van mijn leven in de overlevingsstand. Van ‘verbinding met jeZelf’ was geen enkele sprake, ik was deze verbinding volledig kwijt.
“Jouw lichaam is heel wijs. Luister naar haar fluistering voordat ze begint te schreeuwen.”
Symbiotische verstrikking met mijn moeder
Mijn moeder had in haar leven heel veel traumatische gebeurtenissen meegemaakt. Als hoogsensitief meisje had ik zoveel onbewust aangevoeld, zoveel voor met name mijn moeder gedragen, en was ik voor haar gaan zorgen. Ik had me verbonden met haar trauma en overlevingsdelen, en had me daar volledig mee geïdentificeerd, in de zin dat ik dacht dat ik dat zelf was.
Een pleaser die zichzelf wegcijfert
Dit proces zorgde ervoor dat ik mezelf verloor en me volledig identificeerde met het trauma van mijn moeder. Ik werd een pleaser, die zichzelf wegcijferde om niet afgewezen te worden. Mijn hart sloot ik af om de pijn van afwijzing en niet goed genoeg te zijn niet te voelen. Ik was mezelf volledig kwijtgeraakt en leefde vanuit afhankelijkheid van anderen. Er was geen enkele verbinding meer met mijn hart en ziel.
Angst om te worden afgewezen
Mijn moeder was niet in staat om mij te geven wat ik zo nodig had. Het was juist andersom, ik moest zijn zoals mijn moeder mij nodig had. Zo niet, dan werd ik afgewezen, kreeg ik vervelende opmerkingen naar mijn hoofd.
Uiteindelijk om toch te krijgen wat ik nodig had, om niet te worden afgewezen, ben ik me aan gaan passen. Ik liet een stoer meisje zien, die niemand nodig had, die alles wel alleen aan kon. Ik was een gever geworden, die maar bleef geven ten koste van mezelf. Een heel lief meisje dat ruzies en confrontaties uit de weg ging en bemiddelde in de relatie tussen mijn moeder en vader.
Misschien herken je dit wel en bood jouw situatie in het gezin van herkomst ook geen enkele mogelijkheid tot een echte verbinding met jeZelf…
Geen hart voor jezelf
Ik heb nooit kunnen puberen. De symbiotische verstrikking die ik met mijn moeder had is tot op late leeftijd in stand gebleven. Ik ben mezelf volledig kwijtgeraakt, mijn hart had ik gesloten om de pijn van afwijzing, van niet goed genoeg zijn, van de afgescheidenheid niet te hoeven voelen. Ik had me volledig geïdentificeerd met mijn moeder, ik was mijn moeder.
Ik stelde me afhankelijk op ten opzichte van anderen, met name van mijn moeder en later van mijn partner. Ik was dus verre van autonoom. Ik had geen hart voor mezelf. Herken jij dat? Heb jij ook geen hart voor jezelf?
“Voldoen aan de verwachtingen van anderen, de ander niet in de steek willen laten ten koste van jezelf, betekent dat je jezelf in de steek laat, iedere keer weer.”
De illusie van een gelukkige jeugd
Totdat ik kinderen kreeg leefde ik nog met de illusie dat ik een gelukkige jeugd had gehad. Ik dacht echt dat mijn jeugd alleen maar rozengeur en maneschijn was. Nu was het moment gekomen waarop ik alles eerlijk onder ogen zou moeten zien. Ik was nog onbewust van de patronen en dynamieken in mij en in mijn gezin van herkomst.
Reguliere hulpverlening lost niets op
Mijn drie nieuwetijdskinderen spiegelden met hun confronterende gedrag mijn onverwerkte emoties en gevoelens. Zij lieten mij ook zien hoe het anders kon. Zij bleven dicht bij zichzelf, waren heel krachtig en konden de vinger op de zere plek leggen. Ik heb in het begin hun de schuld gegeven, ‘zij waren vervelend’!
Ik zocht hulp voor mezelf en voor hen. Niemand van de hulpverlening heeft ooit tegen mij gezegd dat de kinderen niet het probleem waren, dat zij slechts spiegelden en dat ik in hun spiegel had te kijken. Zij fungeerden als mijn spiegel! Het bleef bij zoeken dus…
Niet gelukkig en altijd moe
Ondanks drie lieve kinderen, een lieve partner en in feite alles wat mijn hartje begeerde, voelde ik me eenzaam en alleen, ik was diep in mezelf niet gelukkig en blij, altijd moe. Ik had zoveel ballen hoog te houden en dat lukte me steeds minder. Ik was het zo zat… ik wilde het zo graag anders, alleen hoe dan?
De zoektocht naar verbinding met meZelf
Tot dertien jaar geleden… het overlijden van mijn kind zette alles op scherp en in beweging. In eerste instantie zocht ik nog in de buitenwereld naar oplossingen en verzachting. Ik las allerlei boeken, volgde trainingen, zocht hulp voor mezelf… en langzamerhand leerde ik mezelf steeds beter kennen. De echte verbinding met mijzelf was nog lang niet tot stand gebracht, maar ik was onderweg.
Bewustwording en inzicht
De eerste stap, bewustwording en inzicht in mezelf, vond nog steeds plaats vanuit mijn hoofd. Mijn overlevingsdelen waren nog te groot. Ik had eerst een veilige basis voor mezelf te creëren voordat ik naar het diep weggestopte verlies van mijn dochter kon gaan en naar de pijn van mijn innerlijk kind.
Volledig uit het hoofd leven
De pijn van me niet gehoord en gezien voelen in wie ik in essentie was, in wat ik nodig had, mijn diepe pijn van afwijzing en me niet goed genoeg voelen, wilde ik niet langer meer voelen. Mijn grootste overleving was het controle deel in mij, het moest gaan zoals ik wilde. Ik had mijn hart volledig afgesloten om maar niet te hoeven voelen, ik leefde volledig vanuit mijn hoofd. Een overleving die ik maar al te goed van mijn moeder kende.
“Je hoofd alleen is een slechte raadgever”
Steeds meer in het hier en nu leven
Ik leerde dat mijn ziel met mij communiceerde door mijn lichaam en gevoelens. Alleen voelde ik in eerste instantie helemaal niets. Met mijn onderbuik ademhaling en gerichte aandacht ben ik steeds meer gaan voelen, steeds meer gaan leven in het hier en nu.
Beetje bij beetje opende mijn hart zich. Met behulp van mijn ademhaling, meditaties, visualisaties, muziek, dans en creatieve opdrachten ging ik steeds meer voelen. Er ontstond steeds meer verbinding. Soms leek dat al zoveel vergeleken toen ik eerst helemaal niets voelde. Achteraf gezien was dat nog maar het begin. Mijn overlevingen waren nog zo groot en hardnekkig.
Niet te negeren signalen van het lichaam
Mijn lichaam heeft me een handje geholpen, zodat ik eindelijk echt naar mijn lijf ging luisteren. Eerst fluisterde mijn ziel nog zachtjes, alleen ik was zo ver dat ik dat niet kon horen.
Uiteindelijk kreeg ik het om mijn oren: dusdanige fysieke klachten dat ik op enig moment niets anders kon dan luisteren. In 2017 en 2018 kreeg ik een rughernia die mij een aantal weken volledig platlegde en in 2022 zelfs een lichte hartaanval.
Op holistische wijze naar het lichaam kijken
Rust was nodig. Vanuit deze geforceerde rust ben ik op een holistische wijze gaan kijken wat mijn lijf mij te vertellen had. Ik kreeg bewustwording en inzicht in wat zich in mij afspeelde, met uiteindelijk steeds meer transformatie en heling. Ik heb veel gehad aan sessies Innerlijk Kindwerk en familie opstellingen.
Mijn hartaanval heeft gemaakt dat mijn hart volledig opengegaan is en dat ik steeds beter ging voelen. Opening van mijn hogere hartchakra maakte dat ik de innerlijke leiding van mijn Hogere Zelf en mijn spiritueel lichtteam steeds beter kon ervaren en daarop kon vertrouwen. Ik had verbinding met mezelf, met mijn hart en mijn ziel. En dat gun ik jou ook: echte verbinding met jeZelf en dus ook met de ander.
Spirituele ont-wikkeling en transformatie
Ik werkte aan mezelf, een constant buffelen en doorgaan. Ik voelde de verbinding met meZelf sterker worden als gevolg van persoonlijke en spirituele ont-wikkeling, heling en transformatie.
Dwars door alle zwaarte heen. Energetische blokkades van niet-verwerkte trauma’s, in de vorm van opgeslagen beperkende overtuigingen en emoties, werden steeds meer geheeld. Ik kreeg steeds meer levensenergie, mijn trillingsfrequentie ging omhoog en stond op een heel andere manier in het leven. Mijn buitenwereld was dan ook behoorlijk veranderd in positieve zin. Immers zo buiten zo binnen. Relevante kennis gekregen via boeken, trainingen en opleidingen kon ik steeds meer belichamen, werd mijn wijsheid.
Vergeving van jezelf en anderen
Mijn moeder is in 2023 overleden, waardoor ik vanuit deze rust de relatie met mijn moeder diep heb kunnen onderzoeken. Ik dacht dat ik haar al vergeven had, niets was minder waar. Ja, met mijn hoofd, zonder werkelijk mijn weggestopte emoties te kunnen loslaten. Ik heb alles toe kunnen laten, ook mijn boosheid richting haar, ik heb gehuild en geschreeuwd. Ik heb haar en vooral ook mezelf vergeven. Dat laatste was zeker ook nodig, het afgelopen jaar is me zo duidelijk geworden dat alles wat ik haar verweten heb, ik zelf ook richting haar heb gedaan.
En logisch achteraf gezien, ze kon me nog zo raken met haar gedrag, er zat nog zoveel pijn. Tegelijkertijd waren we elkaars spiegel. Het zijn de patronen en dynamieken die van moeder op dochter overgaan. Ik ben me bewust dat transformatie en heling op steeds diepere lagen heeft plaatsgevonden.
“Bij vergeven gaat het niet over de ander, maar over jou: het loslaten van de last die je met je meedraagt!” Dalai Lama
Ik vertrouw erop dat het uiteindelijk bij mij, bij mijn dochter, stopt.
Ik ben niet mijn lichaam, mijn emoties, mijn gedachten
Ik heb zoveel rollen in mijn leven, de pleaser, de stoere meid en meer, los kunnen laten. Ik weet dat ik niet mijn emoties, gedachten, mijn lichaam ben. Ik heb veel lagen in mezelf los kunnen laten, om uiteindelijk bij mijn essentie, mijn Ware Zelf te komen.
Ik ga steeds minder mee in de fratsen van mijn ego. Ik weet ook dat mijn ego alleen maar goed voor mij wilde zorgen, zodat ik het zou overleven. En dat is niet langer meer nodig. Dus dank je wel overlevingsdelen.
Verbinding met jeZelf: met je hart en ziel
Verbinding met jeZelf, met je hart en ziel, is heel belangrijk. In Licht en Liefde thuiskomen bij jeZelf is de sleutel tot meer innerlijke rust en harmonie in jezelf. En tegelijkertijd is dit niet het meest ultieme.
Voor mij is dat namelijk het loslaten van al je aardse rollen en te her-inneren wie je werkelijk bent. Namelijk, je bent Licht en Liefde, bewustzijn en waarheid. En voor mijn gevoel gaat dat verder dan de verbinding met jeZelf.
Wil jij ook de verbinding met jeZelf herstellen? Kijk eens rustig rond en voel of wat ik je kan bieden, jou kan helpen op je innerlijke reis.
Verbonden in Licht en Liefde,
met elkaar en voor elkaar,
samen zijn we één,
Nicole
